En, wil ik dat ook?
Een bespiegeling over Willen en Zijn.
'Tot de volmaaktheid behoort dat men in
zekere zin willoos wordt', aldus een kloosterling in 1958.
'Volg je verlangens', aldus de
Kabbalisten.
'Do what thou wilt. Love is the law,
love under will', aldus magiër Alistair Crowley.
Wat van het bovenstaande is waar of...
wat van het bovenstaande Wil ik?
Is mijn verlangen de richting die 'het
leven' mij geeft?
Of, is mijn verlangen mijn
egocentrisisme dat mij afhoudt van het bereiken van … een vervuld
leven? Dat waartoe ik op aarde ben. Mijn bestemming.
Het eindpunt... dat wat een spiritueel
mens hoopt te bereiken. De hemel. Het Nirwana. Al of niet fysiek. Al
of niet op aarde.
Is dit te bereiken via het opheffen van
de Levenswil?', zoals Schoppenhauer ons voorhoudt. Hier zou volgens
hem immers alle lijden uit voortkomen.
Of juist door volhardend te blijven
willen en verlangen....?
Welke weg is de brede en welke de
smalle...?
Gaat het – anders geformuleerd – om
het contemplatieve of actieve?
Gaat het om de ascese of om het
dagelijks praktische?
Handelen of Zijn?
Willen of Zijn...?
Wat Wil ik?
Heb ik iets te willen of gaat het om
het meebewegen van de Boeddisten?
En zo ik al iets heb te willen, wordt
het dan ook zoals ik het voor me zie?
The Secret... de stroming die het
advies geeft te materialiseren wat je verlangt vanuit je Willen door
te visualiseren, te affirmeren en moodboards te afficeren.*
Het kan werken.
Spot on.
Maar soms ook helemaal niet.
Hoe komt dat?
Heb ik dan niets te willen? Wil ik het
verkeerde? En wie bepaalt dan wat verkeerd is en wat niet?
Soms werkt het wel en soms werkt het
niet. En wat is dan het mechanisme dat hier onder zit …. of ligt?
Heb ik iets te willen?
Als ik niets heb te willen, kun je
komen tot de uitspraak:
'Omstandigheden hebben mij gemaakt tot
wie ik ben'. Deze uitspraak hoor je weleens voorbij komen. Opgetekend
uit de mond van iemand die naar eigen mening 'nogal wat voor de
kiezen gekregen heeft' en vanuit die optiek besloten heeft dat het
gerechtvaardigd is om bijvoorbeeld een consequent harde opstelling
naar mede-mensen te hebben.**
Een 'zelf-gerechtvaardigd'
slachtofferschap met een neiging tot nihilisme valt hierin te
bespeuren. Elke vorm van Willen is hier vakkundig uit gesleuteld. Op
het fatalistische af. 'Ik heb niets te willen. Ik ben slachtoffer van
de omstandigheden. En daarom ben ik zo'.
Punt.
Laatst las ik een tekst waarin gesteld
werd: 'Niet de omstandigheden hebben mij zo gemaakt. Mijn Keuzes
binnen de omstandigheden hebben mij gemaakt tot wie ik ben'. Het was
ondertekend met The Villains. De Schurken.
Dan rijst bij mij de vraag: 'Hoe komt
het dat Willen en daarmee de noodzaak tot het maken van keuzes zo
vaak op het conto komen te staan van Slechteriken?
Alistair Crowley, de eerder genoemde
magiër, was nou niet iemand van onbesproken gedrag.
Hij was op enig moment zelfs een echte
zwarte magiër die een ritueel optuigde om je te ontdoen van je
beschermengel.
En de slechteriken die zich niet zomaar
neerleggen bij de omstandigheden, maar zich bewust zijn van de keuzes
die zij zelf maken, binnen die omstandigheden....
Het lijkt allemaal niet te pleiten voor
het hebben van een Wil.
En toch...
Toch is er iets met die Wil.
Binnen spiritualiteit hebben we het
vaak over de Vrije Wil van de spirituele mens.
De Vrije Wil. Dat wat ons de
mogelijkheid geeft ons 'karma' te leven en keer op keer hetzelfde pad
af te lopen, of te leven vanuit onze spirituele kern en routines te
doorbreken.
De vrije wil die ons leidt over ons
levenspad. De brede weg. De smalle weg. Besneeuwde kronkelpaden die
in het maanlicht glinsteren van de ijskristallen. Modderige
polderpaden. Bospaden bezaaid met blaadjes, dennenappels, eikeltjes,
paddenstoelen. Trottoirs met stoeptegels. Wegen met kinderkopjes.
Asfalt. Goud. Paden van zand. Kiezelstenen. Droptoffees.
Allemaal plaveizels van onze eigen
innerlijke binnenwegen. Die hun weerschijn krijgen in de ons
omringende buitenwereld.
Een buitenwereld die we afwisselend
tegemoet kunnen treden. Door de ene keer te Willen, te willen hebben,
te willen overwinnen en te willen om actief te kunnen kiezen.
En de andere keer te Zijn, vanuit
contemplatie, passiviteit, rust, meditatie, herstel, een pas op de
plaats, overgave aan het leven.
Als een organische, immer circulerende
beweging. Van binnen naar buiten en weer van buiten naar binnen.
Geven en nemen. Eb en vloed. De beweging van volle maan via afnemende
maan naar donkere maan en weer terug naar volle maan via de wassende
maan. Cyclisch, organisch, zoals het leven is.
Vertrouwend op zoiets als goddelijke
timing. De timing die ook de seizoenen naadloos aanstuurt. Een
natuurlijk proces. Dat zich altijd elk jaar weer voltrekt. Waar je op
kunt vertrouwen.
Een timing zo accuraat dat je, in
aanmerking nemend dat we zelf een stukje natuur zijn, bij de gedachte
hieraan met een gerust hart zou kunnen stellen:
'Ik ben altijd op het juiste moment, op
de juiste plek met de juiste mensen'.***
Dit geeft vertrouwen. Zelfvertrouwen.
Een vorm van zelfvertrouwen die het
Willen en Zijn in elkaar doen vallen.
Met een verheven woord kom je dan uit
op het nog ontbrekende ingrediënt van The Secret:
'Destiny tuning', je afstemmen op je
bestemming. Vanuit Liefde. Vanuit Voelen. Vanuit Leven.
En ze leefden.
Ze leven.
Leven!
* opplakken.
** ik maak hier een onderscheid tussen
een consequent harde opstelling naar mede-mensen toe en een harde
opstelling naar mede-mensen toe op momenten dat dit noodzakelijk is
vanuit het oogpunt van bijvoorbeeld zelfbescherming of bescherming
van anderen. Het uitgangspunt is de juiste houding op het juiste
moment. Flexibel meebewegen met emoties die bij voorkeur geplaatst
zijn onder de regie van het Zelfbewustzijn in plaats van een fixatie
op steeds hetzelfde gedrag, zoals bijvoorbeeld een harde opstelling
naar anderen toe.
*** met inbegrip van de momenten waarop
het moeilijk is en je liever op een andere plek wilt zijn met andere
mensen in andere omstandigheden.
