Kweeniemagie

Gaatje dat spontaan ontstond, doordat er een wierookstokje tegen de veer aan zakte. Door het gaatje stroomde nieuwe energie. Een blokkade in de levensenergie opgeheven.

Zoeken naar je eigen weg, binnen het magische. Zoveel stromingen voor handen. Maar wie, binnen al dit magische geweld, ben ik?

Wat is mijn vorm van magie?
Hoe zet ik mijn krachten in?
In de wereld?

Gisteren heb ik afscheid genomen van de vorm die sterk gerelateerd was aan die van een ander. Een vorm die erg verweven was met de vorm van een sjamane die werkte volgens inzichten van de Indianen en die mij een paar jaar geleden intensief begeleid heeft. Met als hoogtepunt een ritueel op het strand.

Gisteren op het strand, samen met een andere vrouw, dat stuk los gelaten. Letterlijk, figuurlijk, energetisch. De veren vlogen in het rond....

Vrijheid.

Vandaag ben ik terug gegaan. De betreffende duinpan van gisteren... ik kon 'm niet meer terugvinden. Alsof die nooit had bestaan. Terwijl ik toch echt op dezelfde plek zocht.

Wel liep ik linea recta naar de duinpan waar ik vorig jaar op een avond gedanst heb. Mijn duinpan. De duinpan die ik gisteren niet kon vinden.

Merkwaardig hoe dit werkt...
Alsof sommige dingen de bedoeling zijn.
De juiste plek op het juiste moment.

Vandaag het stuk dat ik gisteren heb losgelaten, opnieuw 'toe-ge-eigend'. Met nieuwe veren. Vers verzameld. Het gereedschap gebruikend zoals het zich voordoet. In het Hier en Nu.

Gisteren een indiaan los gelaten.
Vandaag een eenvoudige vrouwelijke zachte magie toegelaten.
Een vorm die ik geen sjamanisme zou willen noemen. Dat is me te Indiaans. En ... ik ben geen indiaan. Ik ben een Nederlandse vrouw. Dus een sjamaan... nee, dat ben ik niet.

Maar wat is het dan?

Vrouwenmagie?
Elementenmagie?
Kweeniemagie?

Misschien hoeft het ook geen naam te hebben.
En mag ik volstaan met gewoon maar ... gewoon doen, ervaren, beleven.

Ademloos.
Vol-ledig.
Loslaten.
Verdiepen.
Hernieuwen.
Cyclisch.
Intuïtief.

Love,
X