'But mothers don't eat their daughters!', roept het meisje Coraline verschrikt uit.
'Oh yes, they do', antwoordt de vrije gentleman kat haar. Zonder omhaal. Zonder dralen.
'Oh yes, they do'.
Een kenmerkende en veel betekende uitspraak van de Beldam, de dochter-etende moeder in dit verhaal, nadat ze Coraline heeft opgesloten in een akelige lege donkere kamer:
'You may come out, when you have learned how to be a better daughter!'.
'Maar, zulke moeders bestaan niet', zul je nu misschien denken.
'Oh yes, they do'.
Yes, they do.
Met als belangrijkste conclusie van Coraline:
'Well, she can't keep me in the dark forever'.
Haar belangrijkste taak: 'Set her soul free'.
En met haar eigen ziel, die van de anderen... Van zij wiens ziel reeds gestolen is.
In Liefde.
- X -
haha, we zijn gaan ontbijten bij de Ikea..onderweg hadden we het over....moeders die kinderen eten, en vaders die dochters afschieten met een katapult met een sisser in hun ?, als goedkoop en ruimend alternatief voor veel te dure vuurpijlen...ook enigszins zeeuws :)
BeantwoordenVerwijderen