donderdag 15 mei 2014

De wereld stilzetten (een tovenaarsmanouvre)


Als kind was ik dol op de televisieserie Tita Tovenaar. Met name Tita's dochter Tika was een rol waar ik me mee kon identificeren. Dat gebeurde vanzelf.

Het liedje is door alle jaren heen in mijn hoofd blijven zitten. Evenals de tover handeling van Tika: 'De wereld stilzetten', als het haar allemaal even te veel werd.

De wereld stilzetten.

Groot was dan ook mijn gevoel van thuiskomen toen ik jaren, jaren, jaaaaaren later plotseling - van de een op de andere dag - in contact kwam met 'magische mensen'. Heksen, sjamanen (man/vrouw), intuitief tekenaressen en zelfs... een echte magiër.

Deze man, nu mijn grote vriend en collega, bracht me in contact met het werk van Carlos Castaneda. Castaneda was een schrijver - vermoedelijk - afkomstig uit Peru die een aantal boeken heeft geschreven over zijn relatie met en leerschool bij een Mexicaans Indiaanse tovenaar genaamd Don Juan Matus.

In deze boeken staat onder andere de belangrijkste tovenaarsmanouvre beschreven van Don Juan, de Indiaanse tovenaar: 

De wereld stilzetten.

De wereld stilzetten is mijn favoriete tovenaarsmanouvre. Het houdt in dat je je gedachten stilzet. De mallemolen van de dagelijkse illusie breng je helemaal tot stilstand. Zodra je dat doet, is de gedachte en ervaring van Don Juan, versterkt je aura zich.

Mijn ervaring met deze magische handeling is dat je verstorende gedachten zoals angst, zorg, geen oplossing kunnen ontdekken voor problemen die je op je pad tegenkomt, tot stilstand brengt. Niet door ze te onderdrukken. Of weg te drukken. Maar door ze vanuit een ontspannen houding op te laten nemen in een 'grotere' stroom. Een stroom die door het universum waart. De levensstroom. Levenskracht. Chi. Misschien. Ik weet het niet. Hoe het heet of wat het is. Misschien wel gewoon Zelf. Of God. Of Godin. Of Duivel. Of engelen. Gidsen...? Kabouters. Elfen. Kosmische krachten. Natuur. Interdimensionale samenwerkingsverbanden. Dit alles bij elkaar?

Geen idee.
Doet er ook niet toe.

Mijn ervaring is dat er een bepaalde werking uitgaat van het stilzetten van de wereld. Zaken worden in banen geleid. In banen waar oplossingen en ideeën uit voort komen, waar je / ik / zelf / niet op zou zijn gekomen.

De wereld stilzetten.
Als het je even allemaal te veel wordt.
Dat hoeft niet eens op dramatische wijze verlopen.
Dat kan ook gewoon midden op de dag zijn, terwijl je de hele dag thuis bent, en plotseling even niet meer weet wat je moet doen. Als alle ideeën op zijn.

In dat soort gevallen duik ik onder in de diepte van mezelf.
Daar waar het stil is.

En daarna, komt het leven, vanzelf weer op gang.

Dank je, Tika, sister, voor het planten van het zaadje.

All my love.

X

Geen opmerkingen:

Een reactie posten