vrijdag 11 juli 2014

De opgestoken duim

Een van mijn meest favoriete foto's uit mijn persoonlijk archief: 1999, de kantorenwijk La Defense, Parijs. Het kunstwerk 'Le Pouce' (de duim) van César Baldaccini.

Ik zeg: 'Ah, ja, neem een foto van me met die duim op de achtergrond, terwijl ik mijn duim op steek. De fotograaf gehoorzaamt braaf, vind het een leuk idee en ... klikt...

... En op dat moment verworden de bronzen duim en mijn duim (want, tja, c'est moi... in een ander tijdvak ;-) ) een poort....

Misschien wel een magische poort.

Want op dat moment schuift er een niet allerdaags tafereel in beeld....

The dark stranger.
Een onmiskenbare Fransman.
Donker van uiterlijk.
Zelfs het Alpino petje ontbreekt niet.
Met... een blauwe bank.
Een spiksplinter nieuwe blauwe bank.
Nog verpakt in het plastic.
Rolt voorbij.
Achter mij langs.
Tussen de twee duimen door.

Kijk:


Is het niet grappig?
Is het een ... omen?

'Meid, ga even zitten. Hier is een bank. Spiksplinter nieuw. Leuke Fransman d'r bij... Wat wil je nog meer?'.
Was het mijn diepste verlangen dat daar achter mij langs schoof? Door de poort van de duimen?
Was het een fantasie. Zoog ik het uit mijn duim? Een voortuitwijzing, zoals nog weleens gekscherend wordt gedaan over Tarot waarbij voorspeld wordt dat er een 'Tall dark stranger' je pad zal kruisen. Nu of in de nabije toekomst... Blijkbaar in dat Nu. In  ieder geval in dat Nu. Haha...

Nadat de foto gemaakt was, heb ik me naar de man omgedraaid en lachend gezegd: 'Ah, c' est super!'.

En dat bleek het achteraf ook te zijn.

Een foto die het predikaat 'Cest super' meer dan verdiend. Helemaal goed.

X

2 opmerkingen:

  1. ga op zoek naar een bank in Rotterdam, van hout, steen glas of staal, wol veren of een ander metaal, van wolken gras en hemelsblauw...daar zitten met........ wie was het nou?

    BeantwoordenVerwijderen