maandag 30 november 2015

Energetische voetangels, deel I

'Het is gelukkiger te geven dan te ontvangen'.

Handelingen 20:35

============================================

Met name empatisch ingestelde mensen hebben de neiging veel meer te geven dan te ontvangen.

Empatische mensen zijn mensen die een ander goed kunnen invoelen. Gevoelige mensen. Het type mens dat van tijd tot tijd krijgt te horen:

'Je moet niet zo overgevoelig zijn'.

Iets wat zeer krenkend kan zijn en tot wanhoop kan leiden bij degene die het betreft. Want wat, is dan de vraag... 'moet ik dan anders doen?'. En het eigen verwijt, de innerlijke criticus, roept dan om het hardst:

'Je doet iets niet goed! Je hebt die Ander ontgriefd! Zie je nou... sukkeltje'.

Zo kan zelfverwijt op zelfverwijt zich opstapelen, tot er ... helemaal niets meer overblijft dan een wanhopig hoopje ellende.

Vanuit het empatisch zijn, voelt de gevoelige mens de behoefte van de Ander. Vaak beschikken zij daarbij ook nog eens over een soort innerlijke 'drive' om er te zijn voor die Ander. Die ander bij te staan. Loopt daarin iets spaak of mis... dan ligt het - voor het gevoel van de invoelende mens met zijn, haar vaak ook nog eens huizenhoge verantwoordelijkheidsgevoel - de schuld bij zichzelf.

'Ik heb iets heel erg fout gedaan'.
'Het is mijn schuld'.

Hieronder ligt een enorm groot slachtoffer-gevoel. Een verlammend idee van totale machteloosheid.

Dat geef-gedrag, waar een empaticus - uiteindelijk - onder gebukt gaat, heeft een energetische component.

Stel je dit als volgt voor:

Wij zijn naast lichamelijkheid ook onze emoties, ons intellect. En, onze energie. Als we naar onze energie kijken, is het makkelijker voor te stellen wat 'puur en alleen  geef - gedrag' met ons doet.

Een voorbeeld:

Je hebt een zak met koekjes.
Zelf gebakken.
Heerlijk.
Speciaal recept, alleen bij jou bekend.
Je geeft iemand een koekje.
Hij, of zij vindt het lekker.
Zo lekker dat hij, zij er nog een wil.
En... mmm... nog een.
Je geeft en je geeft.
Vervolgens vertelt hij, zij aan iemand uit zijn, haar omgeving: 'Mmmm, zij heeft lekkere koekjes, moet je eens proeven'.
Die persoon wordt nieuwsgierig, wil dat ook weleens proeven en komt bij je langs. Voor zo'n zelf gebakken koekje waarvan het recept alleen bij jou bekend is'.

En op een dag... is de zak met koekjes leeg.

Nu kun je denken: 'Nou, dan bak je toch gewoon een nieuwe lading', maar stel nou eens dat je je dag niet hebt. Je bent moe. Ongesteld (als je een vrouw bent). Verkouden. Depri. Je voelt je futloos. Bent even  nergens toe in staat. En terwijl je je zo voelt, ontstaat er een rij voor je huis. Een rij mensen die allemaal zo'n zelf gebakken koekje willen. En jij... jij hebt niks. En je kunt ook even niets bakken.

De mensen worden knorrig. Boos. Teleurgesteld, omdat jij ze zo'n koekje onthoudt. Wrevelig keren zij je de rug toe. Komen tegen je in opstand, omdat jij ze iets niet kunt geven. Iets waar zij erg naar verlangen, omdat ze het zelf niet hebben. En ook niet kunnen maken. Ze hebben immers jouw recept niet. Dus, gaan ze naar je wijzen, noemen je gierig en vrekkerig. En jij, voelt je alleen. Eenzaam en onbegrepen. Kou daalt op je neer.

Het idee van 'Het is gelukkiger te geven dan te ontvangen' geldt dan ineens even niet meer. Wat je had te geven is ... op.

Vervang je het beeld van 'de koekjes volgens een heel eigen recept' door 'jouw eigen energie' dan besef je dat er ergens in jezelf een verantwoordelijkheid ligt. Ten opzichte van Jezelf.

Jij bent verantwoordelijk voor Jezelf.
Ik ben verantwoordelijk voor Mezelf.
En mijn energie huishouding.

Als ik alleen maar Geef, constant en continue, dan
a) trek ik mensen aan die graag alleen maar Nemen. Mensen die komen halen.
b) raak ik op een dag ineens leeg. En dan blijft er niets van me over, tenzij....

Ik weet hoe ik mijn energie moet aanvullen.

En om je energie aan te kunnen vullen, moet je weten hoe je moet Nemen.

Niet alleen ontvangen.
Dat is te passief.
'Nemen' is een actieve daad.
Voor 'nemen' moet je je geest anders richten dan voor 'ontvangen'.

'Ik Neem het Leven'.

Je trekt hiermee het leven, de levensenergie, dat wat jou voedt naar je Toe.
Je trekt het je leven in, zodat het jou kan gaan Voeden.
En dat heb je nodig: Voeding.

Op lichamelijk niveau, op geestelijk niveau, op emotioneel niveau en dus ook op energetisch niveau.

Zodra je dit doet, zodra je je geestesgesteldheid hierop instelt, zul je merken dat je ook een ander soort mens aantrekt.

De mens die weet hoe gevoed te worden en ... hoe te voeden.

In Liefde





dinsdag 17 november 2015

Affirmatie voor Zelf-Bevrijding

                8

Mijn gevangenschap is voorbij.
Mijn ketenen zijn verdwenen.
Mijn angsten zijn opgelost.

                8

Ik ben verlost.
Ik ben de verlosser en de verloste.
Alles ligt in mezelf besloten.

                8


* het eerste deel van deze affirmatie is te gebruiken voor het opheffen van oude energie rond mogelijk vorige levens en het huidige. Energetische bevrijding gaat vooraf aan vrijheid in het dagelijks leven.

* aandachtspunt bij deze affirmatie is dat hiermee mogelijk ook 'geloften' die in mogelijke vorige levens gedaan zijn, kunnen samenhangen.

Denk hierbij aan
- de gelofte van onderwerping,
- de gelofte van gehoorzaamheid
- de gelofte van zwijgzaamheid,
- de gelofte van boetedoening,
- de gelofte van armoede,
- de gelofte van kuisheid,
- de gelofte van onthouding,
- de gelofte alles wat je bezit, inclusief je eigen lijf en leden, af te staan aan een landheer, de Heer of geloofsgenootschap,
- de gelofte van wraak, waaronder eerwraak/bloedwraak/vendetta,
- de gelofte van zelfopoffering,
- de gelofte van martelaarschap,
- de gelofte van kluizenaarschap,
- de gelofte van eeuwige trouw,
- de gelofte van eeuwige beschikbaarheid.

Krachtige geloften, zeker als er een instituut of - al of niet zichtbare - heerser bij betrokken is. Of, als de gelofte geschreven / onderschreven is met het eigen bloed.

* Het herhalen van de bovenstaande affirmatie kan herinneringen naar boven brengen aan voorvallen uit een mogelijk vorig leven. Ook kan je onderbewuste symbolische vertalingen doorgeven van ervaringen van onderdrukking in je huidige leven. Werk deze door, verbindt je met de emoties en laat los. Volg je eigen intuitieve inzichten hierin.

Wordt het je teveel, of kom je er niet uit, roep dan hulp in van een hulpverlener die open staat voor deze inzichten. Volg in het vinden van een geschikte hulpverlener je intuitie of vraag advies aan je huisarts.

* het tweede deel van deze affirmatie voor Zelf-Bevrijding is bedoeld voor - het vergroten van - je zelfbesef en zelfverantwoordelijkheid.




maandag 16 november 2015

Affirmatie voor het verhogen van je trillingsfrequentie



"Je zou het niet durven geloven,
maar het is opgelost.
De beproeving is voorbij. Ten einde.
De strijd is opgeheven.

Ik ben gegrond.
Ik ben veilig. Amen.
Ik ben gelukkig. Zo is het!

             8

We zijn gegroeid".

Vrijdag, 13 november 2015, half 10 in de ochtend.
Bron: De Atlantiden die spreken via de Gouden Piramide van Gizeh.




zondag 8 november 2015

De drie saters

Er dansen drie saters door het herfstige bos. Ze hotsen en botsen en klotsen bier uit hun pullen. De pullen die ze zwierend bij zich dragen. Raadselachtig tot de rand toe gevuld, zodra ze met een laatste grote teug net leeg zijn gedronken. De saters.....

Ze waggelen lallend met blij gemoed tussen de bomen door als eentje zich languit laat vallen, in het ritselend gebladerte. Zijn lach schalt nog scheller dan die van de anderen naar de toppen van de bomen. Die spontaan nog wat meer blaadjes naar beneden laten dwarrelen. Van schrik? Nee, van ergernis. Om dit gelal, diep beneden hen. Diep beneden hun waardigheid.

'Hoor je dat... daar zijn ze weer, die nare rare saters', zuchtte een oude vrouwen beuk. 'Die saters, die saters toch ook altijd. Hebben die dan werkelijk niets te doen?', baste een nog bredere boom die vol met kastanjes hing. 'Ach, laat ze toch', maande de eik, 'Je weet toch dat ze er niets aan kunnen doen. Zo zijn ze nu eenmaal gemaakt en gebakken. Weet dat nou toch eens. Accepteer dat nou toch eens. Alsof jij jezelf ineens zou kunnen omvormen tot een eekhoorn... Dat kan toch ook niet. Nou dan. Die saters worden ook echt niet ineens een elfje, hoor. Beter van niet. Elfjes met bokkenpoten... is weinig elegant'.

En de oude bomen wiegden in de wind die minzaam de woorden van de wijze eik benadrukte.
'De saters zijn saters. Vergeet dat ze ooit veranderen... Accepteer dat ze er gewoon zijn. Ze Zijn er'.
De bomen zuchtten eens luid en keken nog wat onwillig de saters na die de ene omgevallen sater inmiddels met vereende krachten omhoog hadden gehesen. Af en toe tegen een boom leunend en bijna in hun ondervelletje piesend van de lach. De aller, aller, aller slapste lach die ze ooit hadden gehoord. Die oude ietwat onwillige bomen.

En zo sjokten, huppelden en dansten de saters verder, het bos in en af en toe al zwalkend het bos weer uit. Om dan weer snel met vereende huppelpasjes het bos weer in te duikelen. Steun zoekend bij zowel de willige als de onwillige bomen en... steun zoekend ... bij elkaar. Omvallend en opkrabbelend, met bierpullen zwaaiend en schuimend. Een grinnikend gelach bij een grinnikend gelag.... drinkgelag.

De saters... drie broeders... drie vrolijke drinkebroeders....als Bacchus zijn dierbaarste hoeders... van het drinken en het plezier.

Niet eens op zoek naar vertier. Want al het vertier... was al hier.