Manuela Les Mains
Handlezeres & Magische Artefacten
Sinds 1173
Daar bevind ik me op dit moment.
Mijn naam is Janneke Druif en ik ben journalist voor het blad 'TZalWel!'.
Vandaag ga ik langs bij mevrouw Manuela Les Mains om eens na te gaan wat zij zoal... aan de man brengt. Of ... probeert te brengen. Want... Nu ik zo voor de winkel sta en de tekst op de etalage lees, is het eerste dat bij mij op komt:
'T Zal Wel!'
En, dat is de naam van ons prachtige blad... dus... ben ik op het goede spoor!
Allez, on y va. Naar binnen met de geit.
De bel klingelt opgewekt.
Zachte pianomuziek.
Janneke kijkt om zich heen.
En ziet van alles dat haar niet bekend voorkomt. Of, wat haar wel iets zegt, maar waarvan ze geeen idee heeft waarvoor het is en waarom het hier hangt of staat.
Zachtjes mompelt ze: 'Ik ruik iets... Ehm... doet me denken aan een kerk in Frankrijk....
Zo eentje die je alleen aandoet als je op vakantie bent en waarvan je, zodra je er binnenstapt, denkt:
'T Zal Wel!'. Waarna je snel weer naar buiten glipt. Gelukkig is er meestal wel een terras aan de overkant van de kerk. Snel een glas rose om de muffe nasmaak weg te spoelen... want gottegot, wat zijn die oude gebouwen vaak muf.
Nou, dat muffe hangt hier dan net niet, maar het ruikt er verder wel net zo.
Hoe heet dat spul na ook weer.....
Wierook!
Dat was t'.
Jannekes scherpe journalistenblik tuurt het winkeltje door. Op zoek naar de eigenaresse. In stilte gaan haar gedachten verder.
'Zo, nu even kijken waar mevrouw Les Mains is... hahaha... Les Mains. Betekende dat niet Hand, ofzoiets... t Zal toch niet zo zijn dat deze mevrouw Hand heet en ook nog handlezeres is... Dat heeft ze dan vast zo verzonnen.
Daar zie ik wat.
Ah, als dat haar niet is. Dat kan bijna niet missen. Ja, hoor, precies zoals ik het had gedacht. Precies, maar dan ook precies. Da's ook toevallig. Wat grappig'.
Een vriendelijke stem dwarrelt hartelijk de winkel door:
'Daar ben je. Wat gezellig. Welkom. Jij bent Janneke, is het niet? Janneke Druif'.
Janneke ziet een dame die nog het best omschreven kan worden, als weelderig. Lange rode haren glanzen warm in het licht van de glas-in-lood olielamp waar ze net langs loopt. Een uitgestoken hand en rinkelende armbanden. Een wijde rok met stroken. Een gehaakte omslagdoek. Gypsy stijl bij uitstek.
Janneke haalt even diep adem, wil eigenlijk een stapje achteruit doen, maar ... krijgt daar de kans niet voor. Manuela Les Mains heeft haar hand al te pakken en schudt deze enthousiast.
'Wil je iets drinken? Waar heb je zin in. Koffie, muntthee, citroenthee, kamillethee, chai latte. Of gewoon water. Dat kan ook. Of... Oh, wacht even... Ik ga weer eens te snel'. En een klaterende lach daalt op Janneke neer. 'Wen eerst maar even, dan maak ik in de tussentijd iets lekkers klaar'.
En mevrouw Les Mains zeilt terug naar waar ze vandaan kwam. Ze glipt een openstaande deur door, net achter de toonbank.
Janneke volgt haar voorzichtig, terwijl ze oplettend om zich heen kijkt. 'Pfff, wat ligt hier een hoop zooi, zeg', blaast ze zachtjes voor zich uit. 'Allemaal stenen, beeldjes'. Ze buigt ze voorzichtig over de dichtsbijzijnde tafel en vervolgt: 'Een spel kaarten met plaatjes... Wat zal dat zijn. Kwartet?'. Ze haalt haar schouders op: ''T zal wel'. Ze snuffelt verder, ineens toch even gegrepen door een raadselachtig soort nieuwsgierigheid. 'Een lege fles.... Haha... Mevrouw Les Mains lust vast ook wel een rozeetje. Hoewel... er zit een papiertje in... Wat is dat nou weer voor iets. Zometeen eens even vragen'.
En dat zometeen komt sneller dan mevrouw Druif had verwacht, want binnen een tel staat mevrouw Les Mains weer naast haar. 'Weet je al wat je wilt drinken? Ik heb de chai latte op staan, die kan even pruttelen, maar als je iets anders wilt, kan dat ook'. 'Chai latte is prima', zegt Janneke, terwijl haar gedachten bij de lege wijnfles zijn. 'Wat is dat voor iets?', vervolgt ze dan ook snel, en wijst de lege fles aan, waar een papiertje in zit.
Mevrouw Les Mains glimlacht en pakt de fles voorzichtig op. Ze houdt 'm tegen het licht en tuurt naar de inhoud.
'Dit', vervolgt ze, 'is de Fles van de Verloren Piraat'.
Janneke vervalt terug in haar oude patroon en zegt: 'Jaja, T Zal Wel'.
Mevrouw Les Mains verschuift haar blik van de fles naar Janneke en glimlacht. Een raadselachtige glimlach. Een glimlach die niet gemeen is, maar ook niet vriendelijk. Gewoon, een glimlach. Maar, hoe gewoon is gewoon is het domein van Manuela Les Mains....
'Waarom', vraagt Janneke zich dan ook af, 'waarom... krijg ik kippenvel van een glimlach. Een gewone glimlach?'. Ze wrijft onwillekeurig met haar hand over haar arm en rilt even.
Mevrouw Les Mains ziet het, maar zegt niets.
Met zachte stem gaat ze verder:
'De fles van de Verloren Piraat is een magisch artefact. Het is een voorwerp dat je helpt bij het hervinden van je eigen innerlijke verloren piraat. Bestemd voor mensen die zich onbestemd voelen, niet weten wat ze zoeken en al helemaal niet Waar ze het zoeken moeten. De mensen die hun innerlijke koers kwijt zijn. Het gevoel hebben gestrand te zijn op een eiland, geisoleerd, afgesneden van alles en iedereen.... en het meest nog... van ZichZelf'.
Ze geeft de fles aan Janneke, die bedachtzaam staat te luisteren, plotseling bevangen door de zachtheid van de raadselachtige vrouw tegenover haar. Een vrouw die er uitziet als een gewoon mens, maar tegelijkertijd iets lijkt te vertegenwoordigen... Iets van lang geleden. Duizenden jaren oud... wat verloren was... onderdrukt.... Een oud verlangen.....
Janneke pakt de fles aan, terwijl mevrouw Les Mains verder praat en in de richting van de deur achter de toonbank loopt.
'De fles van de Verloren Piraat helpt je op te staan. Overeind te kruipen. Het is een kracht die je in contact brengt met het stukje in jezelf dat denkt, zegt en roept bij alles wat een ander je vertelt of op probeert te leggen...'.
Dan stopt ze. Ze draait zich om. Doet een stapje in de richting van Janneke. Kijkt haar diep in de ogen. Is even stil. En terwijl ze zegt:
'T Zal Wel!'.
Beweegt Janneke haar lippen zachtjes mee: 'T Zal Wel!'.
En ineens maakt mevrouw Les Mains haar ogen los van die van Janneke en zegt op luchtige allerdaagse toon: 'Maar, volgens mij sta je in voldoende mate in contact met je innerlijke piraat, dus jij hebt deze fles niet nodig'.
Janneke knippert met haar ogen. Zet de fles terug. En loopt monter achter mevrouw Les Mains aan. Op naar de chai latte.
 |
| De Fles van de Verloren Piraat |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten