De Cirkel, een trip in de dagelijkse realiteit, deel II

Doel: kettingen, kralen en schalen vinden in een kringloopwinkel. Kralen t.b.v. mijn gevingerhaakte vliegengordijnen. Schalen voor een etentje dat we binnenkort geven voor wat vrienden... en daar hebben we wat schalen voor nodig.
Locatie: kringloopwinkel. De vorige had ik de fake naam Winkel van Sinkel gegeven. Deze kringloopwinkel bestaat uit een aantal afdelingen waarvan de afdeling met sieraden de naam Winkel van Sinkel draagt.

Een kraal aan de ketting die wij al doende rijgen....

Het resultaat en het verhaal, voor mijn collega:

We komen op de fiets aan bij de kringloopwinkel. We plaatsen onze fietsen in het fietsenrek voor de winkel. Ik kijk naast me, naar de mensen die bezig zijn met het inpakken van hun fietstassen - blijkbaar komen zij net uit de winkel - en zie tot mijn uiterste verrassing ... een tandem. Twee mannen, vermoedelijk (bejaarde) vader en zoon (ergens tussen de leeftijd van mijn collega en mij in), zijn de fietstas van hun oude blauwe tandem aan het inpakken. Een Gazelle. Een tandem! Ik zie noooit, never, ever een tandem en nu staan we naast eentje....

Tjee.....

Het spoor.

De kralen. Voor ... tja, dit keer iets duurder uit... 7,50 euro. Met elke ketting die ik kwam aanlopen bij de kassa, raakte de dames verrukter en steeg de prijs. Ik heb een hekel aan kringloopwinkels die zonder prijsjes werken... Daar stijgt de prijs altijd als ik met iets aan kom zetten..., zo lijkt het wel. Verdorie.

Maar, allee, toch altijd nog goedkoper uit dan in een kralenwinkel, denk ik dan maar.

Van dichtbij ziet het er zo uit:

Glazen en houten kralen in precies de kleuren waar ik op hoopte.

Attributen die mooi onder aan een koord voor een vliegengordijn zijn te bevestigen. Helemaal blij.

Geel had ik nodig.

Dolfijntjes, aahhh, zaten in een zakje voor 10 cent. De bovenste versiersels waren in totaal 40 cent.

 

 

 

Tja, en deze... volstrekt niet nodig... maar ... oh, wauw... bijna Merovingisch aandoend. De dames bij de kassa verrukter dan verrukt 'Oh, ja, moooi....!', 2 euro. Nou ja, voor zo'n mooi heupsieraad gaat dat nog wel.

Dan de schalen:

Zilveren dekschaal 1 euro.

Schaal met bourgondisch tafereel 2 euro.

Mijn favoriete serviesgoed: aardewerk met gekleurd glazuur... hier zou ik het liefst een kast vol van hebben... 0,75 cent.

E

En toen.... de laatste afdeling: curiosa. Mijn mede speurneus had me net een euro terug gegeven die hij mocht besteden. Hij kon niets van zijn gading vinden, dus kreeg ik 'm terug. En toen zag ik dit.... met die ene euro nog op zak....

Grote broer en kleine broer....

In een schaal lagen Indonesisch aandoende brievenopeners. Of, rituele messen.... Maar net vanuit welke invalshoek je het bekijkt.

Een met een krokodil als afbeelding er in verwerkt en twee met een manneke. De krokodil en de ene man waren van hetzelfde oker-achtige hout en groter dan het mes op onderstaande foto's. Het onderstaande mes is van licht hout gemaakt en met een zwarte substantie ingesmeerd, waar het lichte hout door heen schemert.

Net als...

Net als... mijn mes.
Het mes gemaakt door mijn collega.

De foto's spreken voor zich.

Na even ge-aarzeld te hebben... ik vond het een beetje eng... haalde me allerlei spookverhalen in mijn hoofd over vervloekte krissen enzo... na voorzichtig ingevoeld te hebben, heb ik het kleinste mes - dat precies een euro kostte - meegenomen naar de kassa van de afdeling Curiosa. Waar trouwens ook de zilveren dekschaal van afkomstig is.

Dat de euro voor dit mes van mijn mede speurneus afkomstig is, is voor mij symbolisch. En dat maakt deze aanschaf extra krachtig.

Na het voorzichtig invoelen en over stag gaan, besloot ik het aan te schaffen. Ik nam het mes in mijn rechterhand en de middelvinger van mijn linker hand ging tintelen. Een licht pijnlijke tinteling, maar niet verontrustend. Eerder als signaal. Een doorstroming. Een teken. Dit mes is voor iemand. Iemand die het nodig heeft op dit moment.

De counter part van het rituele mes dat zich bij mijn thuis bevindt.

Heel bijzonder.

En zo helpt de kringloopwinkel mij opnieuw uit de brand. Of, om met een zegswijze van mijn geboortegrond te zeggen:

'En zo komt Mina Splinter door de winter'.

Een magische trip door onze dagelijkse realiteit. Door kralen te durven rijgen. Verbanden te zien waar ze niet direct opvallen of voor de hand liggen. Door in te voelen en open te staan voor betekenissen en richtaanwijzers die binnen dwarrelen. 

Love, zoveel, X